Dobiesław "Chodacz" z Kurozwęk i Chodowa Kurozwęcki herbu Poraj (zmarł przed 28 sierpnia 1397 roku)
Syn Zawiszy z Młynów Czestkowicza herbu Poraj, podkoniuszego sandomierskiego.
Otrzymał w 1336 roku prawo niemieckie dla swej wsi Chodowa. W latach 1345 do 1351 pełnił urząd podstolego krakowskiego. Od 1351 roku został podkomorzym sandomierskim. W 1355 roku lub w 1356 roku został kasztelanem wiślickim. Od 1367 roku lub od 1368 roku pełnił urząd wojewody krakowskiego, a od 1381 roku został kasztelanem krakowskim, regent Królestwa Polskiego od 20 marca 1381 roku do 16 października 1384 roku.
Żonaty z nieznaną z imienia wnuczką wojewody krakowskiego Piotra Bogorii Skotnickiego herbu własnego kasztelana bieleckiego.
Pochodził wg Długosza z rodu wywodzącego się z Czech herbu Róża, a zawołania Poraj związanego legendą z rodem św. Wojciecha. Małopolska gałąź Różyców pisząca się z Chodowa, z Kurozwęk i z Młynowa osiadła w ziemi wiślickiej. Należał do osób, które doszły do znaczenia za panowania Kazimierza "Wielkiego".
Należał do osób, które doszły do znaczenia za panowania Kazimierza Wielkiego. Od początku objęcia rządów przez Ludwika "Węgierskiego" posiadał zaufanie jego i jego matki. Stał się głową stronnictwa andegaweńskiego w Polsce. Dobiesław wraz z synami Krzesławem i Zawiszą prowadził działania mające zapewnić zgodę na sukcesję po Ludwiku jego córek. Po śmierci królowej matki Elżbiety Łokietkówny wyznaczony został przez Ludwika w skład 4-osobowego kolegium rządzącego Polską w imieniu króla, a pod przewodnictwem Zawiszy z Kurozwęk biskupa krakowskiego. W okresie bezkrólewia był czołową postacią obozu Małopolan realizujących postanowienie o sukcesji andegaweńskiej w Polsce.
Sprzeciwiał się objęciu władzy w Polsce przez Zygmunta Luksemburczyka, a następnie księcia austriackiego Wilhelma Habsburga popierając Władysława Jagiełłę. W 1387 roku brał udział z synem Krzesławem w wyprawie na Ruś Halicką, aby ją rewindykować spod panowania węgierskiego.
Od początku objęcia rządów przez Ludwika Węgierskiego posiadał zaufanie jego i jego matki. Stał się głową stronnictwa andegaweńskiego w Polsce. Dobiesław wraz z synami Krzesławem i Zawiszą prowadził działania mające zapewnić zgodę na sukcesję po Ludwiku jego córek. Po śmierci królowej matki Elżbiety Łokietkówny wyznaczony został przez Ludwika w skład 4-osobowego kolegium rządzącego Polską w imieniu króla, a pod przewodnictwem Zawiszy z Kurozwęk biskupa krakowskiego. W okresie bezkrólewia był czołową postacią obozu Małopolan realizujących postanowienie o sukcesji andegaweńskiej w Polsce. Sprzeciwiał się objęciu władzy w Polsce przez Zygmunta Luksemburczyka, a następnie ksiecia austriackiego Wilhelma popierając Władysława Jagiełłę.
W 1385 roku przyczynił się do zawarcia związku małżeńskiego Jadwigi Andegaweńskiej z Władysławem II Jagiełłą. Był jednym z inicjatorów unii polsko-litewskiej zawartej w Krewie w 1385 roku i przejęcia przez Polskę Rusi Halickiej w 1387 roku.
W 1387 roku brał udział z synem Krzesławem w wyprawie na Ruś Halicką, aby ją rewindykować spod panowania węgierskiego. Otrzymał w 1336 roku prawo niemieckie dla swej wsi Chodowa.
Z małżeństwa z nieznaną z imienia wnuczką wojewody krakowskiego Piotra Bogorii Skotnickiego pozostawił liczne potomstwo:
Czestek z Kurozwęk (zmarł około 1352 roku),
Zawisza z Kurozwęk (zmarł 12 stycznia 1382 roku), regent Królestwa Polskiego, biskup krakowski, kanclerz koronny, podkanclerzy koronny,
Krzesław z Chodowa i Kurozwęk (zmarł w 1392 roku), kasztelan sądecki, kasztelan sandomierski, starosta generalny Wielkopolski, starosta łucki, ojciec - Mikołaja z Michałowa, Kurozwęk "Białuchy", kasztelana krakowskiego, starosty sieradzkiego, starosty krakowskiego, opiekuna Królestwa Polskiego w ziemi krakowskiej,
Dorota z Kurozwęk (zmarła około 1397 roku), żonę Mikołaja Strzały,
Mikołaj z Kurozwęk, archidiakon lubelski,
Małgorzata z Kurozwęk, żona Jana (Jaśka) z Oleśnicy, wielkorządcy Litwy, sędziego ziemi krakowskiej, starosty łęczyckiego; matka Zbigniew z Oleśnickiego, biskupa krakowskiego, regenta Królestwa Polskiego.
Żródła:
Dobiesław Kurozwęcki
Dobiesław Kurozwęcki "w Wikipedii"
12-01-2020